Later als ik groot ben
Wat ik wilde worden wist ik niet goed en weet ik nog steeds niet. Gelukkig kan ik ook zonder dat zijn wie ik ben en doen wat ik te doen heb. Waarvan acte. 

Ruzie met de Hoofdmeester
Op de lagere school verveelde ik me snel, stelde teveel vragen, was te kritisch en begreep er niets van dat het belangrijker was welk cijfer je haalde dan wat voor mens je was. In het laatste jaar vond er een ingrijpende gebeurtenis in mijn leven plaats en werd ik recalicitrant. In plaats van mij te steunen werd ik weggezet als lastig en kreeg het advies om naar de Huishoudschool te gaan. Ik was woedend. De hoofdmeester vond mij een dwarsligger. Hij had geprobeerd mijn nieuwsgierigheid en behoefte aan rechtvaardigheid op verschillende manieren de kop in te drukken. Dat was hem niet gelukt. Dit was zijn wraak.

de Vrije School
Mijn ouders waren gelukkig wijzer dan de hoofdmeester. Zij meldden me aan bij de Vrije School. Daar ben ik hen nog steeds super dankbaar voor. Het werden jaren van uitrazen, grenzen opzoeken, confrontaties aangaan, onderuit gaan en altijd weer een handje krijgen om op te krabbelen. Ik slorpte alles op, leefde mijn creativiteit uit tot ver in de wolken, zat (letterlijk) midden in de klas, deed alle facultatieve vakken en, ook al deed ik niks aan mijn huiswerk, haalde altijd goede cijfers. Rond mijn zestiende werd ik ter vergadering geroepen. Mijn ouders en docenten vonden het belangrijk dat ik niet alleen maar lol maakte, maar ook mijn kansen en talenten ten volle zou benutten. In dit gesprek werd ik aangespoord serieus naar mijn toekomst te kijken. Werd het niet tijd om meer inzet te tonen en wat minder te zitten tekenen (mijn lust!), lanterfanten, keten, kletsen, spijbelen, roken, drinken, blowen?

oefentherapie-Mensendieck
Ik besloot dat ze een punt hadden. Vanaf dat moment ben ik serieus aan de bak gegaan met als resultaat een gedegen eindwerkstuk, een mooi Havo-diploma en toelatingstrajecten voor zowel de Rietveldacademie als voor de opleiding tot oefentherapeut-Mensendieck. Die laatste ben ik gaan doen. Gedreven door de behoefte om de wereld mooier te maken voor hen die dat konden gebruiken. 
De hoofdmeester heeft trouwens ooit zijn excuses aangeboden... aan mijn ouders.

Knock Out
Na mijn opleiding voerde ik jarenlang een praktijk in het centrum van Haarlem. Daarnaast gaf ik gastlessen op de Hoge School van Amsterdam, deed commissie- en bestuurswerk, begeleidde stagiaires, nam examens af, zat aan de onderhandeltafel met grote zorgverzekeraars en deed alle aanvullende opleidingen die maar denkbaar waren. Ik had het heerlijk zo midden in de stad met een enorm netwerk, mijn 'eigen' tafeltje in het restaurant om de hoek en altijd wel iets te beleven. Gouden jaren waren het. Totdat ik door een volgende ingrijpende gebeurtenis met een mokerslag knock out ging. Er waren tijden dat ik niet eens meer wist hoe ik bij de supermarkt moest komen. Het werd de tweede laag van een post traumatisch stress syndroom. 

Orde en wanorde
Ik ging in psychotherapie, schoolde mezelf tegelijkertijd om tot (creatief) loopbaancoach en ontdekte het schilderen als uitlaatklep. Ik verkocht de praktijk en mijn grachtenpandje. Het was te confronterend om te blijven, vanwege het geweld en de ellende die ik er te verduren had gehad. Ik verhuisde naar een rustige plek in Amersfoort en dat is nog steeds mijn 'sacred space'. Met vogeltjes én een atelier in de tuin.

Ik verdiende een flink aantal jaar mijn brood met freelance klussen als coach & trainer en maakte toen de stap naar beleidswerk in loondienst.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan
Ik verdiende een flink aantal jaar mijn brood met feelance klussen als coach & trainer en maakte toen de stap naar beleidswerk in loondienst. Sindsdien werk ik meestal hybride. Deels in loondienst, deels als zelfstandig professional met óók nog voldoende tijd voor het ontluchten van mijn creatieve brein in het schrijven en schilderen. Er is nog zoveel te ontdekken... 

Nu
Op dit moment schrijf ik aan mijn eerste roman en iedere dag wel een schetsje in #033woorden, coach mensen van dromen naar doen, organiseer CUT-trainingen en InspiratieSessies en werk in loondienst als adviseur, docent, trainer & coach.

Next
Wat er next komt weten we nooit, maar iedere dag dat ik wakker word, keer ik mijn gezicht naar de zon en fladder mijn bed uit. Er is namelijk altijd genoeg te beleven. 
 

In de blog 'keep the energy high!' lees je hoe ik het allemaal volhoud.
In de blog 'de Kleine Kolibrie' lees je waarom ik dat vogeltje omarm én waarom ik jou uitnodig het ook te zijn.

🌻