in een notendop...
Ik meldde me op de wereld in een snikhete zomer, om kwart voor vier 's ochtends, in hartje Amsterdam. Daar ademde ik het leven direct met volle teugen in en dat ben ik blijven doen. Dan ben ik op mijn best. 😍
Later als ik groot ben
Opgroeiend met een brede interesse en een gezond stel hersens wist ik niet goed wat ik 'wilde worden als ik later groot was'. Ik weet het nog steeds niet, maar gelukkig kan ik ook zonder dat zijn wie ik ben en doen wat ik te doen heb.
Ruzie met de Hoofdmeester
Na enigszins frustrerende jaren op de lagere school, waar ik teveel vragen stelde, te kritisch was, er niets van begreep dat het belangrijker was welk cijfer je haalde dan wat voor mens je was, me snel verveelde en in het laatste jaar van mijn pad raakte door een ingrijpende gebeurtenis, kreeg ik het advies om naar de Huishoudschool te gaan.
WUT??? En dat terwijl ik met vuur het onrecht had aangevochten dat de jongens lekker buiten op het veld aan het softballen waren, terwijl wij meisjes binnen stomme handwerkjes moesten doen!!!
De hoofdmeester vond me brutaal en een dwarsligger en had geprobeerd mijn nieuwsgierigheid en behoefte aan rechtvaardigheid op verschillende manieren de kop in te drukken. Dat was hem niet gelukt. Dit was zijn wraak.
de Vrije School
Mijn ouders waren gelukkig wijzer dan de hoofdmeester en meldden me aan bij de Vrije School. Daar ben ik hen nog steeds super dankbaar voor! Het werden jaren van uitrazen, grenzen opzoeken, confrontaties aangaan, onderuit gaan en altijd weer een handje krijgen om op te krabbelen. Ik slorpte alles op, leefde mijn creativiteit uit tot ver in de wolken, zat (letterlijk) midden in de klas, deed alle facultatieve vakken en, ook al deed ik niks aan mijn huiswerk, haalde altijd goede cijfers.
Omdat mijn ouders en docenten het belangrijk vonden dat ik mijn kansen en talenten ten volle zou benutten werd ik rond mijn zestiende ter vergadering geroepen. In dat gesprek werd ik aangespoord serieus naar mijn toekomst te kijken. Werd het niet tijd om meer inzet te tonen en wat minder te zitten tekenen (mijn lust!), lanterfanten, keten, kletsen, spijbelen, roken, drinken, blowen?
oefentherapie-Mensendieck
Na wat zelfberaad besloot ik dat ze een punt hadden. Vanaf dat moment ben ik serieus aan de bak gegaan met als resultaat een gedegen eindwerkstuk, een mooi HAVO diploma en toelatingstrajecten voor zowel de Rietveldacademie als voor de opleiding tot oefentherapeuten-Mensendieck. Die laatste ben ik gaan doen. Gedreven door de behoefte om de wereld mooier te maken voor hen die dat konden gebruiken.
De hoofdmeester heeft trouwens ooit zijn excuses aangeboden... aan mijn ouders.
Knock Out
Na mijn opleiding voerde ik jarenlang een praktijk in het centrum van Haarlem. Daarnaast gaf ik gastlessen op de Hoge School van Amsterdam, deed commissie- en bestuurswerk, begeleidde stagiaires, nam examens af, zat aan de onderhandeltafel met grote zorgverzekeraars en deed alle aanvullende opleidingen die maar denkbaar waren. Ik had het heerlijk zo midden in de stad met een enorm netwerk, mijn 'eigen' tafeltje in het restaurant om de hoek en altijd wel iets te beleven. Gouden jaren waren het. Totdat ik door een volgende ingrijpende gebeurtenis met een mokerslag knock out ging. Getraumatiseerd belandde ik van een depressie in een burnout of wat het label ook was en ging volledig ondersteboven. Er waren tijden dat ik niet eens meer wist hoe ik bij de supermarkt moest komen. Het werd de tweede laag die de basis zou worden voor een post traumatisch stress syndroom, waar ik ook jaren later nog mee te dealen zou hebben.
Orde en wanorde
In die jaren ging ik in psychotherapie, schoolde mezelf tegelijkertijd om tot (creatief) loopbaancoach en ontdekte het schilderen als uitlaatklep. Ik verkocht de praktijk en mijn grachtenpandje, omdat ik het te confronterend vond om maar steeds herinnerd te worden aan de ellende en het geweld dat ik te verduren had gehad, verhuisde naar een rustige plek in Amersfoort, verdiende een flink aantal jaar mijn brood met freelance klussen als coach & trainer en maakte toen de stap naar beleidswerk in loondienst.
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan
Mensen om me heen dachten dat ik niet in een werknemersituatie zou gedeien na al die ondernemersjaren, maar hee, ik kon het prima. Altijd parttime, zodat ik daarnaast losse opdrachten kon aannemen, leuke projecten kon vormgeven én me aan mijn beeldende kunst kon wijden*. Ik noem dit wel mijn 'best of both worlds businessmodel' : de zekerheid van vast werk en inkomen en daarnaast genoeg tijd om alle ideeën uit mijn creatieve brein te ontluchten, mezelf te blijven ontwikkelen en uit te dagen.
Anno 2022
... werk ik alweer een aantal jaar full pull in 'het sociaal domein', dat ik nog steeds liever gewoon 'maatschappij' noem, omdat het dan iets van jou en van mij blijft en niet iets wordt van de ander; heb ik mijn vaste baan in 2021 opgezegd en ben linea recta doorgestoomd in een grote opdracht voor in 2022 én ga weer in loondienst in 2023, want kreeg een offer I couldn't refuse (stay tuned via de socials); heb ik twee boeken gepubliceerd met verhalen uit de praktijk; verkondig vol vuur mijn motto: 'als we de wereld anders inrichten zijn minder mensen beperkt'; ben ik bestuurslid van de Stichting Wmo-consulenten Nederland en jurylid voor de Gouden Bezem award 2022... en geniet ik met enthousiasme van dit werk, van het contact met mensen, het steeds weer teruggaan naar 'de bedoeling' van wet- en regelgeving en het inspireren van anderen om ook te doen wat kan. Ik werk met mijn hart in de ene en de wet in mijn andere hand, aangeslingerd door mijn niet aflatende nieuwsgierigheid in de mens met alles wat daarbij hoort. Naast dit werk heb ik tijdens de lockdown ff een (basis)module Psychologie gedaan en dit jaar krijgt dat vervolg met de module Psychologie en Gezondheid. En ook probeer ik 1 dag in de week in mijn Studio te zijn, maar die komt nog weleens in de knel... 24 uur per dag, da's toch ook veel te beperkt 😜
Next
Wat er next komt weten we nooit, maar iedere dag dat ik wakker word, keer ik mijn gezicht naar de zon en fladder mijn bed uit.